Nooit meer een hond...

Max en KayLee

Nadat we Max in maart 2010 en KayLee in mei 2011 moesten laten inslapen besloten we "nooit meer een hond te nemen". Vier honden hadden we inmiddels naar de dierenarts moeten brengen om daarna nooit meer mee terug naar huis te nemen; het blijft een groot verdriet.

Max en Emma

Maar hoe kan dat toch: we waren -en zijn- hondenmensen. En ondanks de vier poezen die ook bij ons wonen, het was stil in huis zonder hond(en). "Laten we het een half jaar zonder hond doen; dan kijken we verder" spraken we met elkaar af. Ook dat hielden we niet lang vol; al heel snel zaten we -stiekem- te kijken via de onmetelijke wereld van Internet welke honden er in de asiels zaten. Toen we na een paar weken aan elkaar uitspraken dat we het he-le-maal niks vonden zonder hond was de beer (of moet ik zeggen: hond?) los.
Een heel lang gekoesterde wens was een Duitse Dog; liefst een harlekijn. Maar waar vind je die? Asiels afgezocht (via Internet), herplaatsingssites bij zowel fokkers als Doggen in Nood, Baasje Gezocht en al die andere sites die we op Internet konden vinden. Geen dog te vinden die we graag wilden. Zullen we dan toch -voor de allereerste keer- voor een puppy gaan was de volgende overweging? En nadat we hadden besloten dat dit de beste en misschien ook wel leukste beslissing zou worden ging de zoektocht verder. Er bleek nog een kleurslag te zijn: grijstijger of merle of merlekijn. We noemen het een "variant" op harlekijn; geen wit met zwarte vlekken maar een grijze ondergrond met zwarte vlekken en (soms) witte aftekeningen. Een kleur die "niet erkend" is; showen en fokken is niet toegestaan maar verder is ook een grijstijger natuurlijk een doodgewone (hoewel? doodgewoon? een dog is niet echt een doodgewone hond...) Duitse Dog met alles er op en er aan alleen in een kleur die mensen van een rasvereniging bepalen als "niet gewenst". Lekker tegendraads spraken we af op zoek te gaan naar zo'n grijstijger. Reu of teef maakte ons niet veel uit; de kleur was in dit geval bepalend. En showen of fokken waren we zeker toch niet van plan.

Internet afgestruind naar fokkers die óf op dat moment een nestje hadden óf waar een nestje op komst was. We kwamen terecht in De Eese, vlak bij Steenwijk. Het nestje moest nog worden geboren.... Een paar weken later was het zover: we werden ingelicht over de geboorte van Macho Lloyd La Villa Cemilius; eerstgeborene van het M-nest waar later nog negen broertjes werden geboren. Een nest van 10 dus; Lloyd (we hebben gezocht naar een toepasselijke naam: Lloyd is "de grijze" in het Keltisch) was de oudste, en enige grijstijger.

Lloyd, 2 weken oud

Toen Lloyd twee weken oud was zijn we voor de eerste keer bij hem gaan kijken. En -hoewel we toch echt grote honden gewend waren- keken we even op bij aankomst in De Eese. Drie grote, volwassen doggen kwamen op ons af. Of eigenlijk op het hek af, maar daar stonden wij achter.... "Wow, ze zijn écht groot", dachten we nog. Maar deze vriendelijke reuzen lieten ons even vriendelijk binnen, net als hun baas. Thee gedronken en natuurlijk voor de eerste keer naar onze kleine, grijze reus gekeken. En ja, dan ben je natuurlijk ter plekke verkocht. Lloyd zou bij ons komen wonen.... Geboren in De Eese, vlak bij Steenwijk in Overijssel; vanaf een week of negen ons rijke bezit verhuisdeLloyd op 3 september 2011 naar het prachtige Haringhuizen in Noord Holland....